gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a własnej domeny bym nie miał ###
Rafał „THE RAFAL” Brzozowski, zgodnie z przewidywaniami, poległ w drugim półfinale Eurowizji. I było to w zasadzie wiadome od początku, nawet nie patrząc na obstawianie bukmacherów, którzy przy dobrych wiatrach dawali nam jedynie ciut większe szanse na awans do finału niż Watykanowi. Miało to może wyglądać jak „the ride of RAFAL’s life”, a wyglądało na nieudany playback twojego starego, który dorwał się do karaoke w osiedlowym barze. Smuteczek.
Pycha, buta i arogancja niespecjalnie ukrywane, wręcz wżarte w twarze prezenterów, zwłaszcza tego faceta, Michała „Groźnego” Adamczyka. Danusia Holecka, w TVP od wieków, jeszcze niedawno płakała przy Jerzym Owsiaku, dziękując mu za WOŚP, dziś łzy wsiąkły w banknoty z dwóch miliardów dotacji rządowej. No i ta najnowsza pani, której nazwiska nie pamiętam, a która zastąpiła Ziemca – u niej to nawet z automatu ręce układają się tak samo, jak prezenterce Kim Dzon Una. Robiąc memy, nie trzeba już przyklejać polskiej głowy do północnokoreańskiego tułowia słynnej kumpeli.
W pierwszym półfinale Eurowizja zaleciała nieco zatęchle. Szczypta kiczu, odrobina fajerwerków, masa przesłań dla świata, no i ktoś tam próbował jeszcze śpiewać. Kuba Wojewódzki po wtorkowych eliminacjach napisał, że dopiero teraz rozumie Brexit, a moje tandetne eurowizyjne serduszko, po wtorkowych eliminacjach, pękło. Wybór Tulii był, wydawać by się mogło, strzałem w dziesiątkę. Samo promocyjne zdjęcie ilustrujące wybór reprezentanta było wystarczające, by mnie oczarować. Byłem pewien, że to nie jebnie. A jednak, kurka, jebło.
Trochę szok, bo uwielbiam te wszystkie cyferki i nie wiem, jakim cudem umknęły mi wyniki oglądalności stacji telewizyjnych za luty. Omal nie przeoczyłem tego, jak bardzo skoczyły mi słupki. Hasztag #tryumf. CANAL+ FILM miał się o jedną trzecią lepiej niż rok temu, a w najważniejszej, komercyjnej grupie widzów poleciało mi do góry aż o 65 procent. Tak się tworzy ramówkę, kochaneczki.