gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a własnej domeny bym nie miał ###
W swojej polityce epistolarnej państwo reprezentuje konsekwentnie nisko-irytująco-upokarzający tryb komunikacji, czyli jest dokładnie tak samo, jak wcześniej w częściach związanych z pracą policji i sądownictwa. Tym razem listownie grożą mi zatrzymaniem i przymusowym doprowadzeniem na rozprawę. Ale nie ma tego złego – na ratunek przyszedł TVN.
Kiedy naród wybrany cierpi za granicą, koczując dwadzieścia cztery godziny w upalnym niekatolickim kraju, to można byłoby się spodziewać, że będą trąbić o tym wszystkie media. A jeżeli na lotnisku w tym niebezpiecznym terenie znajdują się nadwiślańskie filary przyszłości, bąbelki narodu polskiego, to trudno nie spodziewać się reakcji Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Tymczasem po przylocie do Warszawy, dobę później niż powinniśmy, żaden nawet stażysta z TVN24 na nas nie czatował.
Druga odsłona komediodramatu sądowego trzyma poziom pierwszej – twierdzą zgodnie krytycy. Może porażających zwrotów akcji jest mniej, ale nadal mamy do czynienia z zaskakującym nieogarnięciem pracowników budżetówki, pojawiły się nowe postaci, sprawa zyskała duży rozgłos w Internecie, lecz serwery na szymksokolepeel na szczęście nie padły. Pojawiła się też mowa nienawiści i soczyste wyzwiska.
Opowiem Wam nie-do-końca-bajkę o tym, jak dostałem wyrok za coś, czego nigdy nie zrobiłem w miejscu, w którym nigdy nie byłem. O tym, jak wielka biało-czerwona łapa dała mi w twarz. Ta nie-do-końca-bajka ciągnie się już rok i wszystko, co mogło zadziałać źle i nękać obywatela, zadziałało źle i nękało obywatela. Mam ochotę wziąć sprej i wypisywać cztery drukowane litery na osiedlowych murach. Pięć w zasadzie. Jestem przecież wykształcony. Taki był ze mnie miły chłopak – dzień dobry mówił, segregował śmieci i staruszkom ustępował miejsca w autobusie. Ale już nie jest.
W pierwszym półfinale Eurowizja zaleciała nieco zatęchle. Szczypta kiczu, odrobina fajerwerków, masa przesłań dla świata, no i ktoś tam próbował jeszcze śpiewać. Kuba Wojewódzki po wtorkowych eliminacjach napisał, że dopiero teraz rozumie Brexit, a moje tandetne eurowizyjne serduszko, po wtorkowych eliminacjach, pękło. Wybór Tulii był, wydawać by się mogło, strzałem w dziesiątkę. Samo promocyjne zdjęcie ilustrujące wybór reprezentanta było wystarczające, by mnie oczarować. Byłem pewien, że to nie jebnie. A jednak, kurka, jebło.
Trochę szok, bo uwielbiam te wszystkie cyferki i nie wiem, jakim cudem umknęły mi wyniki oglądalności stacji telewizyjnych za luty. Omal nie przeoczyłem tego, jak bardzo skoczyły mi słupki. Hasztag #tryumf. CANAL+ FILM miał się o jedną trzecią lepiej niż rok temu, a w najważniejszej, komercyjnej grupie widzów poleciało mi do góry aż o 65 procent. Tak się tworzy ramówkę, kochaneczki.
2016. Lokalny miesięcznik „Solecki Peryskop” upadł. Solecka sekcja na stronach „Gazety Pomorskiej” przypomina konkurs pierwszoklasistów na najciekawszy artykuł do szkolnej gazetki. Jest też gazeta „Powiat” i chodzą ploty, że raz nawet widziano ją w jakimś kiosku. Powstaje Halo Solec.
Dwanaście litrów spłynęło jak jeden łyk. Parafraza piosenki o czterdziestolatku może trochę kulawa, ale to fakt – jeszcze kilka kropel i wejdę na drugi level w trójstopniowej skali dawców krwi.
Święta, święta i po. Po weekendzie media napiszą, że w Nowy Rok „Home Alone 2: Lost in New York” obejrzało na Polsacie 3,5 miliona widzów (a kto czyta ten tekst dzisiaj – już wie).
Tak, to było jedno z najciekawszych wydarzeń końcówki 2010 roku. Polsat zadecydował – w Święta Kevina nie będzie. Niestety dla Polsatu – miałem nieco inne plany.